Een warm welkom

Zo, na een week is het tijd voor mijn eerste blog. Wat een indrukwekkende en intensieve week!

Maandag was de dag van vertrek. Na een emotioneel afscheid met heel veel tranen was het tijd om te gaan. We vlogen om 15:40 uur. Ook toen ik het vliegtuig in moest, was ik nog erg verdrietig. Ik dacht echt ‘waar ben ik mee bezig, waarom doe ik dit’? Maargoed geen weg meer terug, het was tijd om te gaan. Na een lange vlucht kwamen we eindelijk aan in Gambia. Het was best chaotisch, mijn koffers moesten door een scan. Toen ze door de scan waren geweest zette ik mijn koffers op de grond en draaide mij om zodat ik mijn handbagage van de band kon halen. Toen ik mijn rugzak om had, draaide ik mij om om mijn koffers te pakken, maar wat dacht je? Mijn koffers waren weg!! Er was een Gambiaan die dacht dat ik een taxi moest hebben en hij wilde mijn koffers naar de auto brengen. Ik rende achter hem aan en zei hem dat hij niet zomaar aan mijn spullen mocht komen. Hij bleef mijn koffers vasthouden, toen werd ik boos en zij ik in het Nederlands dat hij NU mijn koffers terug moest geven, hij deed dat niet dus ik heb mijn koffers gewoon afgepakt en ben naar de groep gelopen. De mensen die ons op zouden halen waren er niet omdat onze vlucht te vroeg aankwam, dus daar stonden we dan… Na ongeveer 20 minuten kwam de groep en werden we naar ons huis gebracht. De tweede verassing was er al snel, we zouden met de hele groep in 1 huis slapen maar door lekkage in het huis was dat niet mogelijk. We moesten de groep splitsen, erg jammer. Die nacht hebben we niet zo goed geslapen, de bedden hier zijn echt ‘poep’. En elke ochtend om half 5 wordt je wakker gemaakt door de Moskee hier om de hoek.

De volgende ochtend werden we opgehaald omdat we om 10 uur gingen ontbijten op het Gambia College. Best spannend om een vreemde maaltijd te eten in een groep met vreemde mensen, misschien vind ik het niet lekker!? Gelukkig mochten we kiezen, een broodje omelet it is. Best safe. Bij het ontbijt dronken we Wonjo, dat is een drankje gemaakt van bloemen, water en onwijs veel suiker. Maar wel lekker!  Daarna zijn we naar het schoolhoofd geweest om kennis te maken. Het was zo koel in zijn kamer dat ik daar bijna in slaap viel. Na de kennismaking hebben Paul (groepsgenoot) en ik buiten gerookt. Er kwam gelijk iemand naar ons toe dat roken in het openbaar ontzettend onbeleefd is in Gambia. Wisten wij veel… We hebben excuus gemaakt en daarna was het goed. Na de kennismaking met het schoolhoofd zijn we naar de markt geweest om een Afrikaanse simkaart te kopen zodat we goedkoop met elkaar kunnen bellen en relatief goedkoop kunnen sms'en naar Nederland. Nadat iedereen een simkaart had gekocht zijn we terug gegaan naar ons huis om daar te lunchen. We kregen rijst met kruiden en rundvlees, erg lekker. Toen de lunch op was zijn we naar het stand gegaan. Bizar om hier door de binnenlanden te rijden. Alle armoede die je altijd op televisie ziet, was er ineens in het echt. Zo raar!! Het is hier nu regenseizoen dus de wegen naar het strand waren echt belabberd, bizar dat de mensen daar gewoon rijden. Dit zouden ze in Nederland nooit doen. Buiten dat is het sowieso bizar dat de busjes hier gewoon nog rijden, ze hangen letterlijk van ellende aan elkaar. Maar goed ze doen het en we kunnen er goedkoop mee reizen. Na het strand zijn we teruggegaan naar ons huis om daar te eten, kip met patat en een uienprutje. Best lekker. Tijdens het eten viel de stroom uit omdat het onweerde. We aten daarom bij kaarslicht en iedereen had een zaklamp om te kijken wat hij/zij aan het eten was. Het had wel wat. We zijn vroeg naar bed gegaan omdat we doodop waren.

De volgende dag zijn we naar het Brikama Health Center geweest. Een lokaal ziekenhuis voor de mensen die niet zoveel geld hebben. Echt bizar om daar te lopen. Zo druk, zoveel zieke mensen. We liepen langs een gebouw met ramen en zagen gewoon een vrouw bevallen, echt raar dat dat gewoon kan. We hebben ook een rondleiding gekregen op verschillende afdelingen. Indrukwekkend maar ik ben erg blij dat ik daar geen stage hoef te lopen. Na de rondleiding was iedereen gaar want we hadden nog geen ontbijt gehad. We ontbeten pas om 12:30 uur, dat was echt laat voor ons want wij leefden nog op het Nederlandse ritme en gezien het tijdsverschil was het daar al 14:30 uur. Omdat het in de nacht veel had geregend, was het niet mogelijk om het normale programma te volgen. De wegen waren echt onbegaanbaar geworden door al het water. We waren daarom een middag vrij. We zijn naar de markt geweest om wat spullen en fruit te kopen. De markt en het vervoer hier is echt één dikke chaos, maar aan de andere kant heeft het ook wel weer wat. Bij terugkomst hebben we de Nederlandse vlag opgehangen bij de ingang van ons huis, het huis heeft inmiddels ook een naam ‘De Toko’. In de avond aten we weer patat met kip en sla. Na het eten hebben we de Gambianen het spelletje Yahtzee geleerd, echt leuk om dat met hun te doen. Toen de Gambianen weg waren hebben we nog uren op de bank gekletst met onze eigen groep, we hebben veel gelachen. Het was echt een leuke avond.

Op donderdag hebben we een film gekeken. Nederlandse mensen hebben deze film gemaakt en we hadden hem ook al in Nederland bekeken. Het is een film over het leven in Gambia en the Backway. The Backway is de vlucht naar een ander land voor een beter leven. Het was saai om deze film nog een keer te zien maar de Gambianen vonden hem erg mooi. Wat wel lachen was, ze hadden voor de film wel een beamer maar geen scherm dus er werden drie borden uit een lokaal gehaald en deze werden tegen de muur gezet. Echt creatief. Na de film zijn we naar huis gegaan om wat spullen te pakken voor de hele dag. Onze bus stopte er mee dus we moesten ander vervoer regelen. We hebben een bush-taxi gevonden. Dat zijn lokale busjes die overal stoppen, je mag overal instappen. Het kost praktisch niks en de busjes vallen zowat van ellende uit elkaar. Een APK’tje zou de bus niet hebben overleefd. We zaten met 18 mensen in de bush-taxi en we werden aangehouden door de politie, we waren overload. Na een discussie tussen de Gambianen en de politie mochten we toch verder. We reden naar een krokodillenpark waar we krokodillen konden aaien. Best eng! Het zou toch wat zijn, 3 dagen in Gambia en opgegeten worden door een krokodil. Maar de gids vertelde dat dit niet mogelijk was omdat de krokodillen zoveel te eten kregen dat ze niet meer konden bewegen. Best sneu dus… Rond 16:00 uur zijn we naar het strand gereden en daar aten we onze lunch, chicken Yassa. Echt lekker alleen iedereen is er ziek van geworden, beetje jammer. Na een duik in de zee zijn we doorgereden naar de fish-market. Hier kun je elke dag verse vis kopen, rechtstreeks bij de vissers zelf. We zijn ook naar een visrokerij geweest, zij rookten haring om te exporteren naar andere landen, voornamelijk Nigeria. De vis was echt lekker alleen de gedachte dat ze de vis roken met organen en al en dat vervolgens eten, vond ik best een goor idee. We zijn in en pickup terug gereden en hebben thuis aardappelen gegeten met sla, lekker hollands. We zijn naar de supermarkt gelopen en hebben softdrinks gehaald, we mochten van de eigenaar van de winkel voor 4 maanden zijn bieropener lenen. Echt bizar hoeveel vertrouwen de mensen hier hebben in elkaar.

Op vrijdag hebben we verschillende projecten bezocht. Zo ook mijn project, het psychiatrische ziekenhuis. Echt tof dat ik de kans krijg om daar te werken. Toen ik binnen kwam, voelde het gelijk vertrouwd. De patiënten gedragen zich hetzelfde als de patiënten in Nederland, dat was een punt van herkenning. Ik zie het helemaal zitten om daar mijn stage te lopen!! Daarna zijn we naar de projecten van Paul, Sam en Marieke geweest. Leuk om te zien waar zij stage gaan lopen. Nadat we de bedrijven bezocht hadden zijn we naar een bakker gegaan om lekkere broodjes te halen. We hadden ook echt onwijs honger, het was al 14:00 uur en we hadden ons ontbijt gehad om ongeveer 08:00 uur. Toen we hoorden dat de lunch pas tegen 17:30 uur zou zijn, besloten we bij de bakker wat te halen. Vervolgens zijn we naar de Serrakunda market geweest. Dat is een enorm drukke markt maar we moesten helaas na ongeveer een half uur al weer weg. Wel heb ik nog een lap stof gevonden om een Afrikaanse jurk van te laten maken. Daarna zijn we naar huis gegaan om de week te evalueren en om te eten. Ik at alleen rijst omdat ik me nog niet zo goed voelde van de Chicken Yassa die wij op het strand hadden gegeten. We hebben in de avond buiten gezeten met een aantal Gambianen en we dronken Gambiaanse thee dat heet Ataja. Echt hele sterke thee, het is groene thee maar het is zo sterk dat het gewoon zwart is. We dansten in de avond, luisterden muziek en maakten lol. Het was een leuke avond!

Zaterdag hebben we een echt Nederlands ontbijt gehad, tapalapa met pindakaas en hagelslag. Vervolgens zijn we naar het strand gegaan en hebben daar de hele middag gelegen. Echt heerlijk, een dag zonder gehaast. Op het strand kwam een man naar ons toe, hij verkocht handgemaakte houten beelden. Ik heb er twee gekocht voor thuis, echt heel gaaf. De terugweg hebben wij een bush-taxi geregeld, hij wilde ons brengen voor 400 Dalasi (ongeveer €8,-) maar even later had hij zich bedacht, zette de bus radicaal aan de kant en zei dat hij 600 Dalasi wilde, wij zijn uitgestapt en konden meeliften met een Gambiaans-Zwitserse man. In de avond heb ik met Paul gekookt, gebakken aardappelen met pesto, kippenpoten en doperwten. We aten pas rond 23:00 uur maar het was erg lekker. Wat wel een beetje vervelend was is dat wij voor 8 mensen kip hadden gekocht en toen kwamen er ineens een aantal Gambianen aanwaaien die ook eten wilden. We hadden ons verheugd op een heerlijke kippenpoot maar we moesten het nu delen, weinig kip voor iedereen maar goed, het was wel gezellig. Na het eten hebben we nog gekaart en om 3 uur gingen we slapen.

Vandaag (zondag) hebben we een relaxdag ingeschakeld. We hebben nu eindelijk tijd voor het uitpakken van onze koffers, het doen van de was en het schrijven van onze blogs. Heerlijk zo’n dagje met niks. Al hoorden we net dat Silva jarig is vandaag dus Paul en Sam zijn naar de markt om voor hem een cadeautje te kopen. Silva woont bij ons in de tuin. Hij past op ons huis wanneer er geen studenten wonen en zodra er Nederlandse studenten wonen, verhuisd hij naar het ‘tuinhuisje’. Silva eet elke dag met ons mee, hij is echt heel aardig.

Al met al was het dus een drukke maar leuke week. We hebben veel gelachen en de mensen zijn hier echt ontzettend aardig. Ik kan niet omschrijven hoe het leven hier is, dit is iets wat je denk ik moet ervaren. Ik hoop volgende week weer een blog te kunnen schrijven maar het internet is hier niet al te best. Er zit verderop een internetcafé waar ik zo nu en dan heen kan om wat van mij te laten horen. Wanneer ik daar tijd voor heb en het internet werkt, upload ik een nieuw verhaal. Voor nu fonyato (see you later in Madinka, de lokale taal hier)