Ziek, zwak en verkouden

De week begon niet zo goed. Vorige week ben ik erg verkouden geworden door de airco op het werk. Ik had hier maandag nog steeds erg veel last van, Nynke voelde zich ook niet goed dus we zijn op tijd naar huis gegaan. Op stage hadden we een afspraak met Omar, onze begeleider op stage, na deze afspraak zijn Nynke en ik vertrokken. Het was niet dat ik zó ziek was dat ik niet kon werken maar alle omstandigheden in het ziekenhuis maakten het er niet beter op. In de avond voelde ik me iets beter en zijn we met de groep naar de Craftmarket in Brikama gegaan. Deze markt is echt tien minuten lopen van ons huis en daar heb ik drie leuke djembe’s gekocht voor thuis. De wandeling van en naar de markt was niet ver maar ik voelde me daardoor wel weer slechter.

Dinsdag ben ik ook thuis gebleven, ik voelde me slechter dan de dag ervoor. Elke keer kreeg ik zweetaanvallen waardoor ik begon te twijfelen of ik geen griep had. Wederom voelde ik mij aan het eind van de middag wel oké dus ben ik even naar het postkantoor gelopen om wat brieven te posten. Ook ben ik nog even naar het internetcafé geweest maar dat had ik dus beter niet kunnen doen. Ik voelde me daardoor echt heel slecht en bij het internetcafé had ik het gevoel dat ik moest overgeven. Thuis rook het heerlijk naar zelfgemaakte kippensoep maar ik kon het niet verdragen op dat moment. Ik heb wel een beetje bouillon gedronken en ben daarna naar bed gegaan.

Omdat ik mij die avond ervoor zo slecht voelde, ben ik woensdag ook maar thuis gebleven. Thuis verveelde ik mij dood en de tijd ging erg langzaam. Nynke was ook nog thuis en het was fijn om even met twee mensen te zijn in plaats van een hele groep. De hele dag heb ik eigenlijk niets gedaan behalve mijzelf enorm vervelen.

De volgende dag, donderdag, ben ik daarom ook maar weer naar het werk gegaan. Niet dat ik mij zo lekker voelde maar nóg een dag thuis zitten zag ik toch echt niet zitten. Je hebt hier niet je eigen hobbyspullen of dingetjes die je kunt doen…

Op het werk kwamen gelijk allemaal patiënten naar mij toe om te vragen hoe het met mij ging. Iedereen wilde bidden voor mij dat het beter met me zou gaan, echt leuk om te zien. In de middag hebben we lummeltje gespeeld met de patiënten, ze genoten er echt van. Echt zo bijzonder om te zien dat je een mens zo gelukkig kan maken met heel weinig! Daarna heeft Eduard, medewerker van de dagbesteding, mij het hele terrein van het ziekenhuis laten zien. Zo zag ik een oven staan waarin brood voor de patiënten gebakken kan worden. De oven wordt niet meer gebruikt met de reden: hij is te klein. Beetje raar want in mijn ogen was het echt een enorme oven.

Later deze dag heb ik bij de psychiater gezeten, eens even kijken hoe zij te werk gaat. Het is echt een wereld van verschil met hetgeen wat ik gewend ben. De psychiater vroeg aan de verpleegkundige of de patiënt naar huis kon gaan, als de verpleegkundige dit beaamde vroeg de psychiater een aantal dingen aan de patiënt. Vragen zoals; gebruik je cannabis, alcohol? Zie je dingen die er niet zijn, hoor je dingen die er niet zijn of denk je dat mensen je achtervolgen of willen vermoorden? Ga jij je aan medicatieafspraken houden wanneer je met ontslag bent? En als de patiënten dan alle vragen ‘goed’ hadden beantwoord mochten ze met ontslag. Zo raar!!

Er kwam ook een vrouw binnen waarvan iedereen dacht dat zij met ontslag kon. Maar ik zei dat ik deze vrouw alleen maar op bed zag liggen, ze komt voor niets het bed uit en is altijd erg stil. Ik zei tegen de psychiater en verpleegkundige dat ik meerdere tekenen van depressie zag en toen dit doorgevraagd werd, bleek de vrouw toch niet met ontslag te kunnen. Als ik dit niet had gezegd was ze misschien weggekwijnd in haar eigen bed thuis… Je weet het gewoon niet!

Na het werk zijn we naar het strand gegaan waar ik weer even Wi-Fi had, ik heb lekker gekletst met vrienden, familie en collega’s. Na het strand hebben we boodschappen gedaan en in de avond heb ik kip zoet-zuur met rijst, boontjes en fruit gekookt, lekkaa!!

Op vrijdag hebben we elke week ons gezamenlijke project. Vorige week hebben we gepraat over het project en de taken verdeeld. Deze week ging de helft research doen en de andere helft van de groep ging een ochtend meelopen op de school. Waaronder ik. Het was echt bijzonder, ze leren de kinderen op school versjes waarbij de kinderen in een soort melodie woorden oplezen en spellen. Als de juf het deuntje van het versje niet begint, weten de kinderen niet hoe ze de woorden moeten spellen. De kinderen kunnen de woorden daarna ook niet schrijven. Ook moesten de kinderen een versje opzeggen waarbij ze alle dagen van de week leerden, later schreef de juf alle dagen van de week gemixt op. De kinderen moesten de maandag aan de maandag verbinden, de dinsdag aan de dinsdag etc. Maar de kinderen kenden alleen dat versje, ze wisten niet hoe ze woensdag moesten schrijven dus konden ze ook niet de juiste dagen met elkaar verbinden.

Rond 10:15 uur zijn we naar huis gegaan. Eenmaal thuis ergerde ik mij zo enorm aan alle rommel en troep die wij met zijn allen hebben gemaakt dat ik begon met schoonmaken. Na ongeveer twee uur poetsen vond ik het wel goed en ben ik mijn was gaan wassen. Altijd fijn, die handwas. Maar goed alles went! Daarna zijn we met een aantal mensen naar het strand gegaan en hebben daar lekker niets gedaan, heerlijk! Op het strand heb ik met mam gesproken en ze vertelde dat ze zeker langs gaat komen in januari. Ik ben echt heel blij, iedereen had het hier namelijk over bezoek en zo, en ik wist nog niets. Maar nu weet ik het zeker, ze komt!!

Op de terugweg hebben we wat boodschappen gedaan en een waterkoker gekocht, hier ben ik erg blij mee want nu kunnen we (als we stroom hebben) lekker koffie zetten in de morgen.

Op zaterdag was Chiel jarig, best raar om zijn verjaardag te vieren zonder hem. Maar goed dat mocht de pret niet drukken en we zijn met de groep naar Monkey Forest geweest. Echt gaaf, het is gewoon een apenheul zonder hekken. Dus het komt er op neer dat je gewoon in een bos loopt met wilde apen. De apen kwamen op onze schouders zitten en we gaven ze pinda’s. We hebben drie uur in het park gelopen en mooie natuur, leuke apen en exotische vogels gezien. Heel gaaf!! Twee van mijn studiegenoten zijn gekrabd door een aap en zij moesten naar het ziekenhuis. De dokter zei dat de kans op rabiës erg groot was en daarom kregen zij vaccinaties.

Toen we het hele Monkey Forest wel hadden gezien zijn we naar het strand gegaan. Daar had ik internet zodat ik Chiel kon feliciteren.

Die avond waren we laat thuis en daarom hebben we instant noedels gegeten, geen hoogstandje maar een keer een simpele maaltijd was ook wel erg lekker. Niet alle ingrediënten zijn hier namelijk makkelijk te vinden, je gaat hier niet naar de supermarkt maar naar een chaotische markt.

Na het eten zijn we naar bed gegaan omdat we de volgende ochtend een dagje uit zouden gaan, we zouden om 9 uur vertrekken.

De volgende dag stonden we allemaal om negen uur klaar om naar Lamin Lodge te gaan. Het vervoer kwam helaas pas om tien uur aan. Lamin the pickup driver zou ons deze dag rijden. Hij vroeg er 800 Dalasi voor. Wij vonden dat, na kort overleg, wel veel maar prima al is het heel veel geld. Hij bracht ons naar Lamin Lodge en daar ging hij ook nog de hele dag met ons mee. Ik vond dat niet zo leuk want de driver heeft duidelijk een oogje op mij. Ik heb hem al lang duidelijk gemaakt dat ik niets van hem moet hebben maar op de een of andere manier begrijpt hij dat niet. Daarom heb ik een Gambiaanse vriend gevraagd of hij met de driver wilde praten. Dit heeft hij gedaan en hij heeft uitgelegd dat het in de Nederlandse cultuur niet gepast is om continu aan iemand te ‘hangen’ en continu dingen te vragen maar dat het soms meer respectvol is om iemand alleen te laten. De driver zei dat hij dat begreep maar binnen 10 minuten was hij dat volgens mij alweer vergeten.

Bij Lamin Lodge gingen we op de boot, het was echt mooi. Na een klein stukje varen gingen we de boot uit, het was namelijk eb dus we konden een stuk wadlopen. Dit hebben we gedaan en vervolgens zijn we door de mangrovebossen gelopen naar een lokaal dorp. Het begon inmiddels vloed te worden dus we liepen tot onze middel in het water, best verkoelend! Toen we weer aan land kwamen moesten we een stuk door een rijstveld lopen, de natuur daar was zo mooi!! Na een wandeling kwamen we aan in een dorp, een echt Gambiaans dorp. We hebben daar een lokaal toilet gezien die bestond uit een ton van klei met een paar stokken erop. De stokken dienden als wc-bril.  We mochten even rondlopen in het ‘dorp’ en daarna mochten we palmwine proeven. Wat goor!!

Op de terugweg liepen we langt The Elephant Tree, een enorme boom waarin je in bijna alle takken een olifantenkop kunt zien. We mochten ook binnen in de boom, hoog in de boom zaten allemaal vleermuizen dus heel erg ontspannend was het niet. Uiteindelijk zijn we teruggelopen en zijn we met de boot weer naar het vaste land gegaan. Eenmaal daar hebben we de driver gevraagd of hij ons naar Serrekunda market wilde brengen. Dit wilde hij niet waardoor er een goede discussie ontstond tussen de driver en de Gambianen. We hadden de driver immers 800 Dalasi betaald.. dan kon hij ons toch wel even bij de markt afzetten?! Maar het antwoord was NEE en het bleef NEE! Dus we zijn de auto uitgestapt en met het lokale vervoer naar Serrekunda gereisd. Daar hebben we veel leuke souvenirs gekocht en spulletjes die leuk zijn om te hebben en om te hebben als aandenken. Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we couscous salade gegeten. Toen we aan het eten waren belde de driver mij op maar ik heb het telefoontje niet aangenomen. Ten eerste belt hij mij omdat hij mij oprecht heel leuk vind en waarschijnlijk om te vragen hoe de Serrekunda Market was, daar had ik helemaal geen zin in dus ik drukte het gesprek weg.

Al met al weer een week vol avonturen en nieuwe belevenissen.